De volle inrichting weerspiegelt de interieuropvattingen van de hogere klassen uit die tijd. Niet het suggereren van ruimtelijkheid maar het decoreren van de kamers was het belangrijkste doel. Het grote poppenhuis is ontstaan uit een ouder poppenhuis waarmee Lita in haar jeugd speelde. In augustus 1908 zond zij deze in voor de tentoonstelling Opvoeding van het kind. De belangstelling voor het poppenhuis uit haar kindertijd was groot. Vrienden kwamen met nieuwe miniaturen aanzetten, waardoor het huis spoedig te klein werd. Lita wenste het poppenhuis te vergroten, maar Herman Ros, leraar van de Ambachtsschool, adviseerde haar een heel nieuw huis te bouwen. In september 1910 was het huis klaar en werd op de nok van het dak de vlag gehesen.
Het poppenhuis van Lita Ranitz
Met haar opdracht tot bouw van het grote poppenhuis herstelde Lita de traditie van het poppenhuis als pronkkast. Rijke verzamelaars stelden in die vertrekken en kasten hun collectie zeldzaamheden tentoon. Van buiten zagen de eerste poppenhuizen er ook uit als een gewone kast, maar bij het openen van de deuren onthulde zich de rijkdom van het interieur. De kamertjes waren meestal zeer gedetailleerd ingericht. Houten voorwerpen werden door ervaren houtsnijders en meubelmakers gemaakt en zilveren miniaturen werden door gespecialiseerde zilversmeden vervaardigd. Het samenstellen van deze poppenhuizen was een kostbare hobby en dus alleen weggelegd voor de rijkere mensen. Uniek aan de inrichting van dit grote poppenhuis van Lita is vooral de collectie miniatuurschilderijen. Kunstenaars als Toorop, Gabriël, Mauve, Jongkind en Arntzenius vervaardigden kleine werkjes voor dit bijzondere poppenhuis. De moderne uitstraling heeft deze villa vooral te danken door zaken als elektrisch licht, een badkamer met ligbad, een telefoon en een centrale verwarming. Voorzieningen waar de 'gewone man' in die dagen slechts van kon dromen.